بســـــم الله الــــرّحمن الـــــرّحیم

الَّذینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّکاةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْکَرِ وَ لِلَّهِ عاقِبَةُ الْأُمُور

بســـــم الله الــــرّحمن الـــــرّحیم

الَّذینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّکاةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْکَرِ وَ لِلَّهِ عاقِبَةُ الْأُمُور

بســـــم الله الــــرّحمن الـــــرّحیم

بســـــم الله الــــرّحمن الـــــرّحیم

همه مرا سعید صدا می زنند. اما نامم محمّد سعید است. مثل همه ایرانی ها در یک خانواده ی مذهبی با وضعیت معیشتی متوسط و خوب به دنیا آمده ام. هر دو پدربزرگ هایم از روحانیون مبارز قبل و بعد از انقلاب بودند. شهید محمد حسین صادقی که نماینده شهرهای درود و ازنا  (از توابع لرستان) در دور اول مجلس شورای اسلامی بود، در فاجعه تروریستی انفجار حزب جمهوری اسلامی در هفتم تیر به شهادت رسیده اند. پدرم پس از شهادت ایشان، تا سال 1370 به مطالعه ی  دروس حوزوی در حوزه ی علمیه قم پرداخت، و در چند سال آخر آن به طور همزمان  در رشته حقوق مشغول به تحصیل بود. پس از قبولی در کنکور کارشناسی ارشد سال 1371 این رشته در دانشگاه تربیت مدرس، به همراه خانواده به پایتخت نقل مکان کرد و پس از اخذ مدرک دکتری در سال 1379 به عضویت هیئت علمی همان دانشگاه درآمد. 

یکی از توفیقاتی که در زندگی ام داشته ام، آشنایی با معلمانی دلسوز و دوستانی باوفا در دوران تحصیلم بوده است. معلمانی که صادقانه به شاگردان خود درس های زندگی می آموزند و دوستانی که تا آخر با هم اند. پس از اتمام دبیرستان با شرکت در کنکور ریاضی سال 1391 و اخذ رتبه 453 به جمع فارغ التحصیلان دبیرستان مفید قیطریه پیوستم.
اگرچه دانشجوی مهندسی عمران دانشگاه تهرانم، اما علاقه ی فراوانی به هنر و ادبیات دارم. این علاقه به همراه استعداد درونی ام مرا به کسب مهارت های اندکی در خوشنویسی و طراحی و گرافیک و شعر واداشته است. در میان شاعران به چهار شاعر بزرگ یعنی سعدی و مولوی و فردوسی و حافظ ارادت ویژه ای دارم.
از این ها که بگذریم، آنچه باید بگویم این است که همواره سعی کرده ام اگر چه بسیار دچار اشتباه و فراموشی و خطا می شوم، امّا در مسیر و مکتبی مشخص حرکت کنم؛ چون سردرگمی و بی هدفی در زندگی را بدترین مریضی انسان ها می دانم.